Terug na twee weken Ethiopië het werk aan de boot weer opgepakt. Sinds mijn vorige bericht van alweer een maand geleden is er trouwens best veel voortgang geweest, vooral veel klein technisch. Een maand geleden heb ik het dak gelamineerd op het bouwraam.
En vandaag heb ik het gelost, dat is in elk geval lang genoeg, zeker bij de warme zomer, om echt helemaal door te harden. En natuurlijk wel even gepast. Er moet nog wel hier en daar wat afgeschaafd worden om de boel pas te krijgen, maar dat was ook de bedoeling. Het lijkt erop dat ik nergens tekort kom, en daar gaat het maar om. Een stukje eraf is tenslotte heel veel makkelijker dan een stukje erbij. Het lijkt meteen heel wat, met het dakje er los op. Maar eerst moet het nog wat verder afgewerkt, schroefgaatjes vullen enzovoort. En natuurlijk heb ik daar weer niet alles voor bij de hand, dus...
Verder heb ik in augustus de rolfoktrommel ingebouwd. Die is voor mij op maat gemaakt door Johan van Ottenhome, naar voorbeeld van hun systeem op de polyvalken. Dat bevalt me enorm goed omdat je alles uit de weg hebt onderdeks, het heel flexibel bedient, en het strijken van de mast heel makkelijk maakt. Maar het loopt hier natuurlijk wel iets anders dan op de valk.
Ik heb de steunbalkjes onderdeks aangepast en er enkele toegevoegd, waarmee de trommel nu rondom vast zit.
Maar het dek van mijn scheepje is niet zoals de moderne polyvalk versterkt om er een rolfok in te zetten. Daarom is de trommel ook aan de onderkant aangepast om hem aan de boeg te verankeren. Daarvoor gebruik ik de twee versterkingsbouten RVS die dwars door de boeg gaan, die ik vanwege de rolfok aan de binnenkant ook nog eens met een wat serieuzer stuk messing heb verstevigd. En omdat er te weinig ruimte is voor een spanner gaat daar een stukje dyneema lijn een aantal keren tussen. Dat heeft enkel een breeksterkte van anderhalve ton. Daar gaat natuurlijk weer de helft vanaf voor knopen en bochten die de sterkte van lijnen altijd zal verlagen, maar een flink aantal keren doorgehaald blijft er dan nog veel meer over dan een stagspanner van een normaal soort maat zou kunnen leveren. En rek zit in deze variant gelukkig ook niet. Dat moet dus goed gaan.
Wonder boven wonder blijft er (ook nog maar net) voldoende millimeter ruimte om de ankers die ik als ideaal had uitgezocht er netjes bij in te krijgen. Die krapte is goed, want dan heb ikze ook makkelijk klem zodat ze straks niet gaan schuiven en rollen. Bij al dat gepruts is het lastig dat je niet om een hoek heen kunt kijken en slecht ziet wat je doet. Daar gebruik ik de make-up spiegel voor, alleen lastig oriënteren op links en rechts enzo, maar dat went.
De bedieningslijnen gaat door twee buizen naar achter naar de kuip, waar ze onder het dek weer uitkomen in een maatstukje messing. En die buizen liggen weer in een houten gootje zodat ze netjes u het zicht zijn. Hoewel langer dan op de valk loopt de bedieningslijn soepel, dus dat zal wel goed komen.
