Vorige winter heb ik een navigatielichtje aangeschaft. Een losse lantaarn de mast in hijsen is het toch niet helemaal en in coronatijd is het wel lekker als je voor anker kunt overnachten. Maar een vast licht gaat niet, want de ontwerper François Vivier heeft de mast precies zo lang gemaakt dat hij net in de boot kan liggen. Het moest dus toch een afneembaar lampje zijn. Ik heb een messing navigatielicht op een messing huls van dezelfde diameter gezet, die over de masttop heen valt. Dat zit vast met een boutje door de masttop. De kabel loopt door een touwmantel naar een waterdicht stopcontact en vandaar door de boot naar een 12 volt connector op mijn accu, die op de kielbalk staat. En die wordt weer door de zon opgeladen. Dat laatste met een nieuw paneeltje dat het prima blijkt te doen.
We hebben ook weer mooi gevaren dit jaar. Met de (T)OGA ([trailerable] Old Gaffers Association) naar Schiermonnikoog bijvoorbeeld, en met de Toerzeilers naar de Marker Wadden, om maar eens wat te noemen.
