ons eerste seizoen zit er alweer op

 

Gistermiddag hebben we Marie uit het water getrailerd, hier op de helling op Fort Westoever. Dat ging allemaal prima, op wat knulligheidjes na natuurlijk, maar dat mag geen naam hebben. Onze golf heeft er wel moeite mee om dat gewicht omhoog te sleuren, ik denk dat vooral de koppeling dat niet leuk vindt. De weken daarvoor nog heerlijk gevaren, voornamelijk IJsselmeer, Markermeer  en randmeren, van stadje naar stadje, Stavoren, Urk, Den Oever, Enkhuizen, Volendam, Bunschoten-Spakenburg, Muiden, Amsterdam. En eergister binnendoor vanuit Amsterdam naar Den Helder teruggevaren. Over het IJ, Noordzee kanaal, Nauerna, het Alkmaardermeer en het Noord Holland kanaal. Nog nooit zóveel bruggen op één dag gepasseerd denk ik. Actiefoto's zijn er natuurlijk niet echt; die moeten anderen maken. Dat gebeurt overigens wel, maar midden op het IJsselmeer is het lastig even adressen uit te wisselen. Maar goed, als impressie een paar rustige plaatjes. De eerste is een beeld van de kleine kajuit na een plensbui. Maar dat was een uitzondering, de afgelopen weken was het werkelijk ongekend mooi weer, zon, zee en terrassen.

 

 

 

 

Af en toe gaat er nog wel eens iets mis, en blijven er kleine verbeteringen. Zo kreeg ik in Hindeloopen in de haven tijdens het manoeuvreren een lijn in de schroef en hield de motor er met een klap mee op. De lijn bleef netjes vastzitten, bewijs dat mijn  spullen sterk en goed gemonteerd zijn. Maar ondertussen was ik stuurloos natuurlijk.  Gelukkig is het een buitenboordmotor die eruit kan, en heb ik een goed mes om de boel los te snijden. Geen schade verder. Maar nu heb ik wel een roostertje op de opening van de bun zitten. En sindsdien is ook dat opgelost. Ik dacht dat ik een foto had, maar helaas.

 

Verder begon mijn roer toch ook aan de onderkant te scheuren. Dat had het vast wel gehouden, maar ik heb er voor de zekerheid nog maar een paar stukken messing doorheen gezet om het verder te verstevigen. Dat heeft de afgelopen tijd heel goed gewerkt, dus ik denk dat het maar zo blijft.

 

 

Vandaag alles verder leeggehaald, het moet allemaal even goed doordrogen. En dan moet ik schoonmaken, en beginnen de winterklussen. Ik heb, uiteraard, een paar butsen en schrammen opgelopen in lak en houtwerk. En de vaste watertank is me niet bevallen, die heb ik er vanmorgen al uitgesloopt. Nooit af dus, zo'n bootje.



vaarervaringen

De afgelopen tijd een mooi stuk gezeild, Friesland en wat stukjes IJsselmeer, en vorige week een stukje Waddenzee. Dan komt er stroom bij en is het water zout, en dat maakt het wel veel echter. Het schip bevalt prima. Van Haskerdijken eerst naar Workum, met weinig wind. Dan het IJsselmeer over, met variabele wind, vandaar de grote bocht, naar Den Oever.

 

Van Den Oever over het Wad naar Den Helder, met Eelke aan boord. Mooi weer en niet veel wind, maar de stroom mee en dat scheelt veel. Het was ook maar een klein stukje eigenlijk, 11 zeemijl (20,5km). We zijn wel bijna altijd het kleinste bootje in de omgeving, nu ook weer. Maar vooral met licht weer kunnen we heel best meekomen. 

 

 

 

 

 

In Den Helder heb ik op Willemsoord gelegen, de oude Rijkswerf. Daar was ik eens niet de allerkleinste; er lag ook een scheepje van 5.25 lang (of liever kort). Op de achtergrond het ramschip de Schorpioen en het Marinemuseum, dat ik natuurlijk ook bezocht heb. Toerist spelen in eigen stad, het is wat. Maar ik moet zeggen, het is een hele plezierige haven om te liggen, leuk, veel te zien, rustig. Net voor we de Zeedoksluis invoeren zwom er in de buitenhaven een zeehond vlak naast ons. 

 

 

Met heerlijke wind, een goede 4 Beaufort en een rifje in het grootzeil, vlogen we een paar dagen later over het Wad naar Kornwerderzand, een afstand van 23 mijl (43km)  in 4 uur. Op de GPS een maximumsnelheid van 9,3 knoop, véél meer dan de rompsnelheid van 5,5 knoop, maar daar moet natuurlijk de stroom nog vanaf, die we mee hadden. 

 

 

Alle sluizen en bruggen gingen steeds vlot en soepel, al lag Kornwerderzand wel helemaal vol. Vandaar naar Makkum om lekker uit te rusten, gerieflijk op ons bootje. Alhoewel, het is alweer een studieboek waar ik in bezig ben. 

 

 

Vanaf Makkum was het dan weer ongeveer windstil, af en toe een zuchtje. Gelegenheid om de gennaker (het grote voorzeil op de boegspriet) eens te hijsen, maar dat helpt weinig als er weinig wind is. En gelegenheid om het zwemtrapje te testen, een simpel touwladdertje maar functioneel. Helaas moet de motor ons het grootste deel door Friesland weer terug naar Haskerdijken brengen.

 

 

Eigenlijk bevalt bijna alles goed, al groeit het lijstje van dingen die ik volgende winter wel ga veranderen. De basis is echter prima, zeewaardigheid, stabiliteit, hanteerbaarheid, motorvermogen, zeilen hijsen, strijken en managen. De gennaker had er wat minder zin in. Ik heb voorlopig de slurf (of kous) eraf gehaald (die zorgt ervoor dat je hem makkelijk kunt hijsen en strijken) en de bevestiging aan de boegspriet ook al aangepast, maar daar moet ik nog verder over nadenken. De vaste watertank bevalt me niet, te lastig, teveel in de weg, en te weinig van praktisch nut, en vooral, het water blijft niet echt fris. Op zo'n maat boot is flessenwater toch handiger, al kun je de fles dan vaak wel uit de kraan vullen. Maar dat zit hem allemaal in de kleinere details.

wat kleine dingetjes aangepast, en varen maar

 

 

Al vrij snel had ik een paar scheurtjes in de roerconstructie, er kwam teveel kracht op. Of ik had slordig gelijmd, maar dat geloof ik eigenlijk niet. Ik heb nu maar twee stroken messing aan elke kant met bouten  door het roer gezet waar de helmstok er insteekt. En sindsdien geen problemen meer gehad.

 

 

Meer gedoe had ik met het strijken van de mast. Die draaide al een keer gevaarlijk ver horizontaal weg bij het strijken. Daardoor kan de mast breken, de mastvoet verbuigen, of de mastvoet uit het dak trekken of dergelijke drama's. En dat wil je natuurlijk niet. Ik heb eerst een strijkwant aangelegd, en dan gaat het al een stuk beter. Maar het onderliggende probleem lijkt hem er toch in te zitten dat er gewoon heel weinig ruimte is boven het kajuit dak. Dus nu is de procedure weer uitgebreid. Het begint nog steeds met de giek/maststeun plaatsen, giek en gaffel erin leggen, lazy jacks weghaken enzo, maar daarna eerst het luik eruit halen, dan de giek loshalen en opzij leggen, sprenkel en strijktalie plaatsen, voorstag los en gaan. Dat is inderdaad net zo bewerkelijk als het hier staat, plus na de brug hetzelfde in omgekeerde volgorde. Geen handzame procedure, heel wat meer werk dan met de Valk. Maar goed, het gaat en het gaat nu safe en zeker, maar het is toch heel wat makkelijker om een route met beweegbare bruggen te kiezen.

 

 

 

Irritant was het roesten van de oogjes van mijn dektent. Die kwamen van de bouwmarkt (ik zal geen namen noemen) en dat bevestigt maar weer mijn idee om toch vooral gewoon goed materiaal te gebruiken. Ga je een keer voor goedkoop en snel, gaat het ook meteen mis. Dit bleek dus blik met een kleurtje, want roesten na twee weken (en nog niet eens in de buurt van zout water) is toch te gek. Dus moest ik nieuwe ringetjes zoeken, gegarandeerd roestvrij, en ook nog van de juiste maat, want de gaten zaten er natuurlijk al in. Met hulp van de naaiwinkel, waar ze me ook al heel wat jaren kennen als iemand die wel eens vaker vreemde vragen heeft, lukte dat natuurlijk best. Vervolgens 42 ringetjes er stuk voor stuk met een tangetje voorzichtig uitgesloopt en nieuwe er weer in geslagen. Ben benieuwd.

 

Veel meer kinderziekteleed was er eigenlijk niet, dus dat valt heel erg mee. Integendeel, Marie vaart hartstikke lekker en voor haar maat eigenlijk boven mijn verwachting. Afgelopen dagen naar het IJsselmeer geweest, Stavoren, Den Oever, Workum, en heerlijk gevaren. In de Jeltesloot op Hemelvaartsdag kreeg ik al de opmerking dat ik opmerkelijk hard voer, en dat was bij een windkracht 4 met een rifje erin. "Je zit zeker ruim boven je rompsnelheid" werd me toegeroepen. Waarop mijn antwoord was dat ik dat zo snel niet kon uitrekenen. Inmiddels heb ik dat thuis eens even gedaan en dat zou ongeveer 5,6 knopen moeten zijn. Op het IJsselmeer loop ik aan de wind veel minder, omdat de golfslag zo'n klein scheepje nogal remt, maar ruime wind ga ik geregeld ruim 6 knoop, dus dat is inderdaad boven de rompsnelheid.

 

 

 

Op het IJsselmeer heb ik ook een eerste versie van mijn zelfstuursysteempje aan het werk gehad. Dat is nog wat pril en onnauwkeurig, maar het werkt wel degelijk. Als je alleen  een paar uur vaart is het wel lekker als je het schip het even zelf kunt laten doen om wat te eten te pakken bijvoorbeeld. Gek gezicht en gevoel hoor, dat roer zo onbemand en het grootzeil stuurt met een lijntje, twee blokjes en een stukje elastiek. Omdat het een klein schip is is het sturen behoorlijk afhankelijk van de gewichtsverdeling. Dus als ik naar binnen ga dan volgt er meteen een slinger, die zich dan wel min of meer herstelt. Voor nauwkeurig sturen moet je er wel zelf bij blijven.

Te water!!

Jaaaa, hij ligt erin en het zeilt heerlijk! Maar voor het zover was is het nog even een druk weekje geweest.

 

 

Een week geleden was de loods naaiatelier geworden, voor het maken van een huik, rolfokhoes en dektent. Dat laatste is wellicht wat overdreven, maar ik wil mijn scheepje graag prachtig hebben en prachtig houden, dus tja. Stugge stof en enorme lappen is wel eens lastig werken, maar alles verliep eigenlijk wel goed. 

 



 

 

Ze stond al op de trailer, en was zelfs al eens naar buiten geweest, om de mast op test te hijsen enzo. Afgelopen vrijdagmiddag alles transport gereed gemaakt. En natuurlijk weer een tegenvaller, de wrikriem bleek te lang en niet te passen in de opbergruimte. Nu wist ik dat-ie wat groter was, maar daar had ik geen rekening mee gehouden. En dan moet je het dus later oplossen... Ik heb er de zaag maar ingezet, en nu past-ie wel. Alleen moet ik hem nu wel weer even in de lak zetten natuurlijk. De mast en andere rondhouten hebben hun  eigen plekje, binnen het schip. Op de trailer steekt er dus niks uit, dat past allemaal keurig en werkt heel handig. 

 

 



Verder de puzzel van het afstellen van de kogeldruk, maar ook dat levert gelukkig geen onoverkomelijke problemen meer op. Zaterdagochtend vertrekken we, de eerste kilometers spannend maar algauw is duidelijk dat alles netjes vastzit, de trailer keurig spoort en heel stabiel achter de golf hangt.

We laten de boot bij Postma in Nieuwebrug met een kraan te water, dat lijkt even wat minder spannend dan meteen van een trailerhelling. Zo blijft er nog wat te avonturen over. Maar ook dat kranen was best spannend. De motor doet eerst helemaal niks, tot blijkt dat de bougiekabel er niet in zit. Dat verholpen en meteen loopt-ie als een zonnetje en brommeren wij de eerste kilometer. Vervolgens een dag werk om alles vaarklaar te krijgen de eerste keer, dan is alles nog zoeken. We varen wel even een uurtje op de Heeresloot, en alles lijkt prima en voelt in elk geval goed. Zaterdagavond ligt ze er dan netjes bij en gaan wij uit eten, met bubbels. Een fles stukgooien tegen de romp wil ik niet, maar een dronk op een nieuw schip natuurlijk wel.

Gister en vandaag op pad, van Haskerdijken naar Workum en terug. Heerlijk weer, gister wat minder wind, vandaag een rifje erin. En speuren naar de kinderziektes, en de dingetjes die net even niet handig blijken. En dat zijn er nogal wat. Het onderweg even strijken van de mast blijkt even wat lastiger dan gedacht en gehoopt, dus daar moet ik nog wat op verzinnen. En vanmiddag had ik in de vlagen al wat schade aan het roer, dus dat heb ik mee om te verstevigen. Zo'n boot is nooit af. Maar verder... wat vaart het heerlijk, een gehoorzaam scheepje met een behoorlijke gang erin, en regelmatig bewonderende blikken en dito commentaar. Ja, ik zie natuurlijk wel wat er scheef is, en nu al waar de krassen en vlekken zitten, maar dat hou je toch. Lekker geslapen aan boord, voldoende ruimte, goede ventilatie, goed bed ook.

En dan vanmiddag het scheepje onder de dektent gelegd; de komende dagen heb ik weer andere zaken aan mijn hoofd.

Ready for the road

 

Inderdaad, ze staat op de trailer. Ready for the road dus, en bijna voor het water. Wat een bakbeest is het dan meteen zeg, dat valt me niet mee. Het was nog een flinke klus vandaag, op de trailer zetten. Ik had gedacht dat ik de boot wel op kon hijsen en dan de trailer eronder rijden, maar dat zat er niet meer in, te zwaar geworden. Misschien had het wel gekund, maar ik was er niet sterk genoeg voor. En dan is het ook maar de vraag of de balken het wel houden. Dus ik heb haar met de trailerlier op de trailer getrokken zoals dat straks bij een helling ook zal gaan, en dat ging prima, met wat kunst en vliegwerk. Op een trailerhelling ligt het achterschip immers nog in het water, nu op de grond, maar een oud stuk tapijt en wat rolletjes doen wonderen. Dan de trailer verder pas gemaakt, maar de basis was gelukkig precies goed, dus ook de trailerbouwer heeft zijn werk goed gedaan.



Het meeste touwwerk is klaar, gesplitst, op maat gemaakt en afgewerkt, of in elk geval min of meer, de meeste spullen zijn er ook. Er moet nog wel wat gebeuren, nog puzzelwerk op het want, en straks een keer naar buiten rijden om de verstaging en de rolfok te stellen en testen, en de voorstagbevestiging op maat te maken. Er moeten nog een paar lijntjes gesplitst, maar daar heb ik nog niet alles voor. En er moet nog veel naaiwerk, de rolfokhoes, de huik (afdekking grootzeil) en de afdektent. Maar op de hele bouw zijn dat natuurlijk nog maar kleine laatste klusjes.

Daarmee begint ook het opruimen. Alle tijdelijke steunen ontmantelen, en de stapel afvalhout sorteren en opruimen of afvoeren. En stofzuigen natuurlijk.

Schiemanswerk, details

 

Ik wacht nog op een paar dingen, maatwerk, zoals de voorstag en het lummelbeslag. Dat was een paar weken niet erg, want ik had het ook druk met studeren, maar uiteindelijk wil ik toch binnenkort kunnen varen, dus enige voortgang is dan wel weer lekker. En die is er, best wel. Maar in heel veel kleine dingen. Zo heb ik een vlaggestokhoudertje in elkaar geflanst en gemonteerd. Dat was een beetje puzzelen, want dat mag natuurlijk niet in de weg van de giek komen. Hoewel, het ergste dat kan gebeuren is dat het vlaggestokje afknapt, zo sterk is dat niet. Er is nauwelijks ruimte om de vlag te plaatsen, het wordt tijd dat het schip op de trailer komt. Maar ik heb nog even een lege trailer nodig om de voorstag te halen, die is te lang voor de auto. Geduld dus.

 

 

Voor het navigatielichtje heb ik een los plaatsbare houder gemaakt van messing. Het licht zelf werkt op batterijen, en die kan ik zo nodig weer laden op zonne-energie. Ik heb een flink aantal soft-shackles gemaakt, van touw gemaakte sluitingen. Voordeel is evident, het weegt niks en het slaat geen schade in de lak zoals metalen sluitingen wel doen. En als je de truc kent is het eigenlijk niet moeilijk om ze te maken. Doe je er een aantal achter elkaar dan krijg je alleen zere vingers van het hard trekken aan het touw.

Een van de wadpoten, steunen voor het droogvallen, heeft een opstapje gekregen, wegklapbaar uiteraard. Om makkelijk weer aan boord te klimmen als je droogvalt. Misschien een beetje vergezocht, maar het geeft wel goed aan in welk stadium de bouw nu is.

Het kajuitopstapje heeft antisliplijntjes gekregen, en een zelf gevlochten mat met rubberen onderkant, heel erg antislip dus.

De zeilen zijn er, het grootzeil heb ik voorlopig aangeslagen, met de bedoeling om al met het naaien van de huik te beginnen, maar daar is onder de balken eigenlijk geen werkruimte voor over. Dus nu wacht ik maar even tot ze op de trailer wat meer in de ruimte kan staan. Zo levert het alleen maar builen op mijn kop op. Maar in elk geval, de zeilen zien er perfect uit en het grootzeil past in elk geval prima, al zal er wel een bevestigingsgaatje in de reefkam bij moeten.



Met de rest van het afwerken en het schiemanswerk gaat het eigenlijk ook prima. Ik heb de meeste stropblokjes afgewerkt, blokjes aangepast, een deel van de landvasten gesplitst. Ik puzzel nog een beetje op de stootwil bevestiging, maar daar ben ik eigenlijk ook wel uit. Nog een paar weken dus, tot de eerste tewaterlating. Spannend... Wordt vervolgd dus.

montage en afwerking, langzamerhand

Langzamerhand kom ik in het afwerkstadium, zeker voor wat de boot zelf, de romp zeg maar, betreft. Alles zit er wel ongeveer op, de ramen zitten erin, het is "wind- en waterdicht" zeg maar. Binnen is alles klaar. Daarbij gaat er nogal eens wat mis, dus ik blijf corrigeren en bijwerken, maar ja, dat hoort er ook een beetje bij.

De naam staat erop, net als de thuishaven, en het meeste beslag op de romp is ook gemonteerd.

Allerlei zaken moeten wat afgesteld en uitgepuzzeld worden. Zo is het ankerluik nu vastgezet met elastiek en is ook de zeevaste plaatsing van de ankers klaar. Het is wat vol, maar alles past en werkt uitstekend. Al is de echte test natuurlijk straks op het water. De vlonders van de kuip en het trapje in de kajuit hebben antislip lijntjes gekregen, dat is allemaal geïntegreerd. Het moet wel een prettig en safe schip zijn natuurlijk.

Er ligt nog wel veel naaiwerk, schiemanswerk en uitpuzzelen van staand en lopend want. De zijstagen zijn er wel, en een stukje leer zit ook al om de scherpe randjes genaaid. Een aantal stropblokjes, die ik toch maar zelf gemaakt heb,  hangt nog aan de lijn te drogen. Het is essenhout, dat lekker sterk is voor dit soort toepassingen, maar niet erg duurzaam en dus goed behandeld moet worden. Er ligt nog wel werk aan mast en rondhouten. De mast staat voor de helft in de coating, giek en gaffel moeten nog, en de sprenkel moet nog gemaakt. Maar toch, het schiet nu echt op.

 

"bewoonbaar" verklaard

Een van de twee grotere klussen van de afgelopen weken, dek schuren (de tweede was het binnen schilderwerk afmaken). Rechts boven zie je nog een stukje ongeschuurd dek. Eerst haal je met een beitel het meeste overtollige dekrubber weg, daarna gaat de schuurmachine erop, lang. Dat is nu bijna helemaal klaar, nog een klein stukje. Daarna moet dan wel alle lakwerk weer bijgewerkt, maar goed, dat zat erin. Er is toch wel veel correctiewerk in dit stadium, ook binnen. Dan vind ik een bedbodem toch niet makkelijk opengaan bijvoorbeeld, en dan moet er aan  bijgeschuurd. Met als gevolg dat er ook weer coating bijgewerkt moet worden. En dat gebeurt ook als er weer van alles gemonteerd moet worden, waar dan weer voor geboord moet worden ofzo. Dat zal ook nog wel even doorgaan.

Het is al met al een  beetje eindfase aan het worden, met een hele stapel klusjes die toch meer tijd en aandacht vragen. Gister het leer om de wrikriem genaaid. Met het precisieboortje eerst gaatjes voorboren, anders krijg ik de naald er niet doorheen. En dan maar heel precies proberen het mooi gelijkmatig genaaid te krijgen. Hier en daar is het allemaal niet zo heel netjes als ik misschien wel zou willen, het blijft handwerk door een amateur, maar goed, ik ben best tevreden.

De kussens zijn klaar. Ron Wilms had die al heel mooi voorbereid voor me. Ik heb ze bekleed, en vervolgens lakens gemaakt op maat. Dan is het allemaal ook nog makkelijk wasbaar. Het zit echt goed in elkaar, met een antislip ventilerende onderlaag en al. Het ligt ook prima. Ik heb al heel wat definitief gemonteerd, zoals het luik en de deurpaneeltjes, met slot en ventilatie. De gordijntjes zijn ook klaar. net als allerlei bijzaken als het tafeltje. Ik heb de tafel zo aangepast dat ik hem nu ook buiten in de kuip kan gebruiken. Ook de energievoorziening is gereed. Stel je daar niet teveel bij voor, ik heb een portable set zonnepanelen en een opslagapparaat, om allerlei apparaten op- en bij te kunnen laden. En de barometer zit ook al op zijn plek. Al met al zou ik mijn schip eigenlijk al bewoonbaar willen verklaren. Al blijft het een klein kajuitje. Ik moet me niet uitrekken als ik op de WC zit, bij wijze van spreken. En de WC gebruiken als de tafel is gemonteerd lukt ook niet echt, dus behelpen is het echt wel straks.

Op de bovenste interieurfoto kun je nog zo'n plek zien waar weer bijgewerkt moet worden. De drie bouten die je ziet net onder het deurpaneel zijn van de bevestiging van een zware oogplaat in de kuip waar ik straks een lifeline aan kan zetten. Die moet ervoor zorgen dat als ik ooit overboord val de boot niet zonder mij verder vaart.

In de kuip is ook het meeste klaar. Motor en roer passen netjes. Het kuiprooster moet nog wel aan de bovenkant in de lak, en daarna moet ik er nog antislip profiel op zetten. Op de banken en bakskisten zit al antislip; ik wil toch een mooi veilig schip tenslotte. Dus er is nog wel het een en ander te doen.

Vanmiddag ben ik bezig geweest met de giek en het giekbeslag. In de reefkam op de giek maak ik zelf een blokje voor de smeerreep, aan elke kant één. Een prototype lukte goed, in het weekend moest dat maar eens definitief uitgevoerd worden. Ik blijf tot het laatste moment aanpassingen bedenken en heroverwegen, ik ben ook wel benieuwd wat er uiteindelijk niet handig zal zijn, en wat wel.

Op de boeg begint het er allemaal ook op te lijken. Het is daar wel vol geworden, maar de boegspriet zit er mooi op (op deze foto weer even niet trouwens, hij blijft ook eenvoudig demonteerbaar zodat je er alleen mee hoeft te varen als je hem ook gebruikt). Ik overweeg wel om eens te gaan kijken of een kluivertje handig zou kunnen zijn. Er ligt nog een heel oud fokje dat ik daarvoor zou kunnen vermaken, dan doe ik zelf ook nog wat zeilmakerswerk en dat is ook wel weer leuk. Maar dat blijft ook nog even ter overweging.

Deknaden inrubberen, schilderwerk en boegspriet maken

De afgelopen weken ben ik bezig geweest met het rubberen van de deknaden. Je zou dat bijna breeuwen op een moderne manier kunnen noemen, evengoed een heel gedoe. En nog lang niet klaar ook. Eerst alles netjes gemaakt, stofvrij natuurlijk, dan ontvetten en daarna met een klein kwastje primer erin. Lastig spul, het wordt heel snel hard. Dat moet natuurlijk ook, kun je lekker doorwerken, maar al te snel is ook niet handig.



Daarna op de bodem van de naadjes tape geplakt om ervoor te zorgen dat het nadenrubber niet aan de bodem van de naden kan plakken. Dan zou het namelijk bij uitzetten van de dekdeeltjes makkelijker los kunnen scheuren.

En dan een overmaat dekrubber in de naden en dat weer goed aandrukken met een plamuurmes. Ik heb een plamuurmes speciaal uitgeslepen zodat er een kop op de naad komt, in verband met de krimp die je nog kan verwachten bij het drogen.

.

En zo troeperig ziet het er dan daarna (en nu dus ook nog) uit. De volgende stap zal zijn heel voorzichtig de overmaat weg te steken met een beitel, en dan heel veel schuren totdat het netjes is, en hopen dat er dan geen foutjes in zullen blijken te zitten. Want dan moet je een stuk weer loshalen, uitkrabben en overdoen. Dat kan natuurlijk wel, maar zal niet leuk zijn.  Ik heb het ankerluik een week eerder gedaan, dat is wel al afgeschuurd en ziet er behoorlijk uit.

De afgelopen dagen ben ik ook met de montage van het diverse boegbeslag bezig geweest, en met het maken van de boegspriet. Ik moet toch een deel van de rondhouten zelf maken, vind ik (mast, giek en gaffel zijn gemaakt door een mastenmaker). Dat schiet lekker op, er moet nog wel wat nagesteld en bijgewerkt, maar in beginsel zit het goed.

En dan natuurlijk een heleboel schilderwerk, met name nog binnen, kleine lastig te bewerken hoeken enzo, dus dat gaat minder snel, ook omdat ik daar minder zin in heb. Maar ja, dat moet ook gewoon gebeuren en lukt ook wel. Ik ben nu aan het bijplamuren, de eerste lagen zitten erop. Daarna weer schuren en dan aflakken, met ik denk 3 lagen.

Het dek zit er in elk geval op

Eind december het dek gekit, een flinke dag werk, stukje voor stukje ontvetten, primeren, dek primeren, kitten. En dan druk zetten om de boel op z'n plek te houden, met heel veel grindzakjes, 250 kilo grind om precies te zijn. Dat verliep bijna helemaal naar wens, op één latje na, en die zette z'n buur ook scheef. Dus moest ik er twee deeltjes uitbreken. Dat was gelukkig een forse klus, gelukkig omdat dat aangeeft dat het na één dag al heel erg vast zat. Dan twee nieuwe deeltjes pasmaken, dek helemaal schoon krabben en slijpen, en dan de laatste deeltjes ook op hun plek, en die bleken gelukkig ook goed te zitten.

Toen was het tijd voor een weekje Tanzania (dermatologiecongres) dus kon alles rustig uitharden. En daarna aan de slag met het uitkrabben van de deknaden, die moeten straks allemaal natuurlijk ook weer met rubber gevuld worden. Dan is het weer een schema van ontvetten, primer, rubber etc. En daarna natuurlijk schuren en de verdere deklijsten dan weer netjes bijwerken, dat gaat nog wel even duren dus.

Ondertussen gaan er ook andere klussen verder. Zo heb ik de inrichting van het serviesplankje gemaakt, zo dat alles straks mooi rammelvast ligt. Dat soort klussen is er nog veel meer, ze zijn niet essentieel, dus dat kan mooi tussendoor.

Ook de vlonders voor de kuip heb ik in elkaar gezet, pasgeschuurd, en vanavond nog even in de epoxy gezet. Dat is straks geregeld nat, dus dat moet wel goed beschermd zijn. Aan de onderkant heel wat waterafvoersleuven gefreesd, pasgeschaafd, kortom, het is weer een stofboel in de werkplaats. Temeer omdat ik ook met het schuurwerk in de kajuit ben begonnen. Ik wilde eigenlijk wachten totdat ik alles wat gemonteerd moest had ingepland, maar dat lukt nog niet zo. Dus zal ik achteraf wel moeten bijwerken, maar dat hou je toch altijd wel.

En dan heb ik sinds afgelopen zaterdag de kussens in huis. Alles past perfect. Ron Wilms heeft ze prachtig voor me pasgemaakt en met fiberfill en tricot bekleed. De buitenbekleding en de hoeslakens maak ik zelf, dat moet dus nog. Maar ik heb natuurlijk wel al even geprobeerd of het goed ligt. En dat is het geval, heerlijk. De tafelbevestiging nog wat aangepast, gaande het werk verander ik nog wel eens van inzicht en doe het toch anders. Heel benieuwd of dat straks allemaal verstandig blijkt te zijn.