Ready for the road

 

Inderdaad, ze staat op de trailer. Ready for the road dus, en bijna voor het water. Wat een bakbeest is het dan meteen zeg, dat valt me niet mee. Het was nog een flinke klus vandaag, op de trailer zetten. Ik had gedacht dat ik de boot wel op kon hijsen en dan de trailer eronder rijden, maar dat zat er niet meer in, te zwaar geworden. Misschien had het wel gekund, maar ik was er niet sterk genoeg voor. En dan is het ook maar de vraag of de balken het wel houden. Dus ik heb haar met de trailerlier op de trailer getrokken zoals dat straks bij een helling ook zal gaan, en dat ging prima, met wat kunst en vliegwerk. Op een trailerhelling ligt het achterschip immers nog in het water, nu op de grond, maar een oud stuk tapijt en wat rolletjes doen wonderen. Dan de trailer verder pas gemaakt, maar de basis was gelukkig precies goed, dus ook de trailerbouwer heeft zijn werk goed gedaan.



Het meeste touwwerk is klaar, gesplitst, op maat gemaakt en afgewerkt, of in elk geval min of meer, de meeste spullen zijn er ook. Er moet nog wel wat gebeuren, nog puzzelwerk op het want, en straks een keer naar buiten rijden om de verstaging en de rolfok te stellen en testen, en de voorstagbevestiging op maat te maken. Er moeten nog een paar lijntjes gesplitst, maar daar heb ik nog niet alles voor. En er moet nog veel naaiwerk, de rolfokhoes, de huik (afdekking grootzeil) en de afdektent. Maar op de hele bouw zijn dat natuurlijk nog maar kleine laatste klusjes.

Daarmee begint ook het opruimen. Alle tijdelijke steunen ontmantelen, en de stapel afvalhout sorteren en opruimen of afvoeren. En stofzuigen natuurlijk.

Schiemanswerk, details

 

Ik wacht nog op een paar dingen, maatwerk, zoals de voorstag en het lummelbeslag. Dat was een paar weken niet erg, want ik had het ook druk met studeren, maar uiteindelijk wil ik toch binnenkort kunnen varen, dus enige voortgang is dan wel weer lekker. En die is er, best wel. Maar in heel veel kleine dingen. Zo heb ik een vlaggestokhoudertje in elkaar geflanst en gemonteerd. Dat was een beetje puzzelen, want dat mag natuurlijk niet in de weg van de giek komen. Hoewel, het ergste dat kan gebeuren is dat het vlaggestokje afknapt, zo sterk is dat niet. Er is nauwelijks ruimte om de vlag te plaatsen, het wordt tijd dat het schip op de trailer komt. Maar ik heb nog even een lege trailer nodig om de voorstag te halen, die is te lang voor de auto. Geduld dus.

 

 

Voor het navigatielichtje heb ik een los plaatsbare houder gemaakt van messing. Het licht zelf werkt op batterijen, en die kan ik zo nodig weer laden op zonne-energie. Ik heb een flink aantal soft-shackles gemaakt, van touw gemaakte sluitingen. Voordeel is evident, het weegt niks en het slaat geen schade in de lak zoals metalen sluitingen wel doen. En als je de truc kent is het eigenlijk niet moeilijk om ze te maken. Doe je er een aantal achter elkaar dan krijg je alleen zere vingers van het hard trekken aan het touw.

Een van de wadpoten, steunen voor het droogvallen, heeft een opstapje gekregen, wegklapbaar uiteraard. Om makkelijk weer aan boord te klimmen als je droogvalt. Misschien een beetje vergezocht, maar het geeft wel goed aan in welk stadium de bouw nu is.

Het kajuitopstapje heeft antisliplijntjes gekregen, en een zelf gevlochten mat met rubberen onderkant, heel erg antislip dus.

De zeilen zijn er, het grootzeil heb ik voorlopig aangeslagen, met de bedoeling om al met het naaien van de huik te beginnen, maar daar is onder de balken eigenlijk geen werkruimte voor over. Dus nu wacht ik maar even tot ze op de trailer wat meer in de ruimte kan staan. Zo levert het alleen maar builen op mijn kop op. Maar in elk geval, de zeilen zien er perfect uit en het grootzeil past in elk geval prima, al zal er wel een bevestigingsgaatje in de reefkam bij moeten.



Met de rest van het afwerken en het schiemanswerk gaat het eigenlijk ook prima. Ik heb de meeste stropblokjes afgewerkt, blokjes aangepast, een deel van de landvasten gesplitst. Ik puzzel nog een beetje op de stootwil bevestiging, maar daar ben ik eigenlijk ook wel uit. Nog een paar weken dus, tot de eerste tewaterlating. Spannend... Wordt vervolgd dus.