een echt zwemtrapje

 

 

Het seizoen is weer voorbij en Marie staat allang weer op de trailer binnen. Wat een mooi stuk zeilen was die laatste tocht van dit seizoen, van Den Oever naar Den Helder. Alles liep soepel, al verloor ik wel de sluitpen van de sprenkel. Die moest ik dus opnieuw maken (of nieuw beslag kopen, maar zo gaat het ook prima). En zo is er meer onderhoud te doen, net als elk jaar.

 

 

 

 

Daar wil ik het nu even niet over hebben, wel over weer een verbeterinkje, mijn zwemtrap. Of dat echt een verbetering is zal moeten blijken, want het is geen gebruikelijk ontwerp en ik heb hem nog niet echt kunnen uitproberen. Ergens op internet het idee gespot, daar wat op gevarieerd en een oplossing gezocht. Met als doel een zwemtrap om makkelijk aan boord te klimmen vanuit het water, die uitklapbaar is, ook door een zwemmer vanuit het water, die stevig en geborgd op de schuine spiegel zit, maar wel klein, plat en afneembaar moet zijn.

 

De ruwe ontwerpschets (ik heb trouwens geen andere gemaakt) en het sluitinkje:

 

 

 

 

 

De eerste stap: de buitenkast waar het geheel in zit:

 



En dat is hem dan, in testopstelling

Het sluitinkje tijdelijk gemonteerd:

 

 

 

En zo is het dan geworden, gemonteerd en wel. Trek je aan de rode lus dan klapt hij uit. Ik pas zelf prima op de treden en kan dan goed de boot inklimmen. Maar of dat zwemmend ook wil gaan we komend seizoen zien. 

 

 

Semaine du Golfe de Morbihan

Weer een oneven jaar, en dat betekent dat er weer een Semaine du Golfe de Morbihan is dit jaar. De Semaine is een bijeenkomst van zo'n anderhalf duizend boten en bootjes, min of meer in de klassieke hoek maar dat klassiek wordt tamelijk vrij geïnterpreteerd. Een paar grote klassieke zeilschepen, flink wat traditionele schepen uit bijvoorbeeld het Middellandse Zeegebied, heel veel kleine jollen en dergelijke. De Golf van Morbihan is een flinke binnenzee in het zuiden van Bretagne. Er is één nauw zeegat bij Port Navalo en dat maakt het een getijdengebied met forse getijdenverschillen en stromingen. Daar zijn echt rapids bij waar 9 knoop stroom staat, ruim twee keer zoveel als bij ons in het Marsdiep. Daarnaast is het een prachtig natuurgebied. De Semaine trekt elke twee jaar weer heel veel publiek. Meer info op    http://www.semainedugolfe.com/

Ook wij zijn weer naar Arradon afgereisd, 1050 kilometer met 1300 kilo achter de auto. Dat rijden we rustig in twee dagen. Op zondag 21 mei de boot erin en een eindje proefzeilen, of alles netjes werkt. Op maandag de kleine parade, maar daar hadden we niet zo veel zin in. Op dinsdag de traditionele picknick op het Ile d'Arz, onder de dennen. Daar verzamelen alle deelnemers, dus dan ligt het echt helemaal vol. De kleine bootjes op het strand, de grotere aan ankerboeien.

 Van woensdag t/m zaterdag vaar je dan in een flottielje met vergelijkbare schepen rond van haven naar haven. Wij hebben aan boord geslapen, maar je kunt ook met de shuttlebus terug naar je basisplek. Woensdag lagen we in Auray, in de oude haven van Saint Goustan hoog op de Rivière d'Auray.

Donderdag voeren we de hele golf door, met een flinke wind ("force 4, rafales 6" volgens het weerbericht) van Auray in het noordwesten via le Logeo in het zuiden van het gebied naar Vannes in het noordoosten. Vannes is een getijdenhaven met een sluis. Die gaat alleen bij hoogwater open, dan kun je binnenvaren, of uitvaren, en daarna weer dicht. Het water zakt daar dus niet. In Vannes was het groot feest. Dat was het overal wel, met muziek, markt, drank en spijs, maar in Vannes lagen we ook in de floodlights met wisselende kleuren.

Vrijdag voeren we prachtig, deels door kleine geultjes, naar Port Navalo, en een stukje naar buiten, de oceaan op. Met heel rustig warm weer. Met weinig wind en 25 graden was het dan wel weer erg warm...

In de nacht lagen we op de toegenomen deining van buiten flink te schudden en schommelen, maar zaterdag was het weer prachtig weer. Eerst nog een beetje wind, waarop we naar buiten voeren, maar later viel die bijna helemaal weg en was het weer warm. De Grande Parade was weer een drukte en hectiek van belang, maar dat heeft toch ook wel wat.

Zondag 28 mei weer ingepakt, maandag en dinsdag teruggereden, en dinsdagavond gelijk begonnen met het repareren van een paar kleine beschadigingen. daar ontkom je bijna niet aan in zo'n evenement, maar het valt allemaal reuze mee.

HISWA en nog wat

 

 

Begin maart mocht ik op de HISWA staan, als deelnemer van de ABBA, de Amateur Boat Building Award. Bijzondere ervaring. Ik was wel heel blij dat ik er niet commercieel stond. Je zult maar al die mensen je zoveelste sloepenstand langs zien trekken en zelden wat verkopen. Dat speelde bij mij natuurlijk allemaal niet. Gewoon gezellig kletsen met bootjesliefhebbers. Alles erop hangen, inclusief de wadpootjes, de halfwinder en dergelijke. Uiteindelijk kreeg ik in mijn klasse (boten groter dan 5 meter) de tweede prijs van de jury, en daarnaast de publieksprijs.

 

 

 

Laat in maart nog een paar klusjes gedaan. Zo heb ik de bakskisten en de delen van het kajuitluik voorzien van bevestigingen om ze te zekeren. Dat zijn zo van die veiligheidseisen voor bootjes die op ruim water varen die toch wel zinnig zijn. Daarnaast heb ik de rondhouten voorzien van op maat gemaakte polstering voor het transport. Ik had daar altijd losse stukken verhuisdeken voor, maar dit is veel makkelijker en netter, en het zit bovendien beter vast.

 



Het is nooit af, oftewel, onderhoud en verbeteringen

Nooit af is natuurlijk wat overdreven gesteld, maar onderhoud is er in elk geval wel. En dit jaar wat meer dan de afgelopen jaren, omdat het zwaard (100 kilo RVS) eruit moest; er zat een hoop rotzooi op. Mosseltjes, zeepokken en dergelijke. Daarvoor moest ik eerst het zwaardkastdeksel eraf slopen, en dat ging alleen maar met de zaag, dus dat is een nieuwe geworden. Dat is op zich ook niet erg natuurlijk. Verder was het weer zo'n echt typische klus, in de zin dat ik oplossingen moest zoeken voor allerlei grotere en kleinere probleempjes. Het lastigste is wel dat het zwaard er vanwege de ruimte niet naar boven uitgetakeld kon worden. Dat komt ook omdat het niet recht omhoog kan vanwege de vorm en omdat de zwaardkast zo nauw mogelijk is. Dat is natuurlijk voor het varen ook perfect, maar nu lastig. Bij de bouw had ik de boot over het zwaard heen getild, maar dat lukt nu niet meer. Ze is te zwaar om aan een paar balken op te takelen. Uiteindelijk heb ik een paar steunen van de trailer gehaald, en de trailer opgekrikt en hoger gezet, en toen kon het zwaard er gewoon onderuit.

 

 

Alles helemaal schoon, geschuurd, en toch maar in de anti-fouling gezet. Voor de zekerheid gelijk een nieuwe lijn erop gesplitst en alles weer in elkaar. De onderkant is inmiddels ook weer schoon en vers geverfd. 

Ook de mast had wat slijtage, dus die staat in zeven lagen nieuwe twee-componenten lak.

Verbeteringen? Tja, eigenlijk is dat niet heel erg nodig, maar er zijn altijd wel een paar dingetjes. Zo ben ik een dieptepeilstok (uitschuifbaar) aan het maken van een telescopische tentstok. Dan kan ik diepte peilen, bijvoorbeeld op het wad om te kijken hoe de bodem is. En ik heb een nieuw kuiprooster gemaakt en geplaatst. Dat is eigenlijk niet een echte verbetering, eerder een verfraaiing. Hoewel, natuurlijk teakhout voelt wel lekkerder dan gelakt mahonie met antislipstroken.

Toch wel even een klusje; er zitten meer dan 400 schroefjes in, en ik moest de bevestiging van het klaptafeltje ook nog vernieuwen. Maar dan heb je ook wat: